بیوگرافی
فردریک ویسمن یک فیلم‌ساز، مستندساز و کارگردان تئاتر آمریکایی است. مستندساز فردریک ویسمن به خاطر توانایی‌اش در به تصویر کشیدن جزئیات زندگی در نهادهای آمریکایی مانند زندان‌ها، بیمارستان‌ها، دفاتر رفاه اجتماعی و دبیرستان‌ها شناخته شده است. او در سال ۱۹۶۳ با تولید یک فیلم داستانی به نام «دنیای خنک»، که...
فردریک ویسمن یک فیلم‌ساز، مستندساز و کارگردان تئاتر آمریکایی است. مستندساز فردریک ویسمن به خاطر توانایی‌اش در به تصویر کشیدن جزئیات زندگی در نهادهای آمریکایی مانند زندان‌ها، بیمارستان‌ها، دفاتر رفاه اجتماعی و دبیرستان‌ها شناخته شده است. او در سال ۱۹۶۳ با تولید یک فیلم داستانی به نام «دنیای خنک»، که به بررسی زندگی نوجوانان هارلم می‌پرداخت، شروع به کار کرد. در ابتدا، ویسمن یک اصلاح‌طلب اجتماعی قاطع بود و فیلم‌هایش فراخوان‌هایی برای تغییر بودند. «تی‌تیکت فالی» اولین مستند او، افشاگر زندگی در یک زندان برای مجرمان روانی در بریج‌واتر، ماساچوست است. این فیلم جنجالی بود و ویسمن را با شهرتی به عنوان یک افشاگر همراه کرد. چهار مستند بعدی او نیز همه افشاگر نهادهای دیگر حمایت‌شده مالیاتی بودند که هدفشان نشان دادن بی‌موثر بودن بوروکراسی بود که نه تنها در حال تهدید به نابودی آن‌ها بود، بلکه انسانیت افرادی را که قرار بود به آن‌ها خدمت کند، نیز زیر سوال می‌برد. ویسمن پیام خود را ملایم‌تر کرد و بیشتر بر فرهنگ آمریکایی تمرکز کرد تا نمادگرایی فعالیت‌های روزمره را در فیلم «پرایمیت» (۱۹۷۴) نشان دهد. در دهه ۸۰، او شروع به بررسی نهادها به‌عنوان ارتباط با ایدئولوژی کرد. بر خلاف سایر مستندها، آثار ویسمن به طور زمانی پیش نمی‌روند؛ بلکه بخش‌ها به صورت موضوعی، مانند یک مقاله، ترتیب داده شده‌اند و از طریق ابزارهای بلاغی مانند مقایسه و تضاد به هم مرتبط می‌شوند تا ساختاری الگو مانند ایجاد کنند. فیلم‌های او هرگز روایت نمی‌شوند و به این ترتیب بیننده‌ها را وادار می‌کنند تا ارتباطاتی بین توالی‌ها برقرار کنند. ویسمن به طور گاه به گاه به فیلم‌های داستانی بازگشته است، هرچند به سبک اجرایی غیر داستانی، مانند «خاطرات سرافیتا» (۱۹۸۲) و «آخرین نامه» (۲۰۰۲).
نمایش بیشتر
