Germaine Dulac

بیوگرافی

جرمن دولاک؛ با نام کامل شارلوت الیزابت جرمن ساسه-اشنایدر؛ فیلم‌ساز، نظریه‌پرداز فیلم، روزنامه‌نگار و منتقد فرانسوی بود. او در آمیان متولد شد و در کودکی به پاریس منتقل شد. چند سال پس از ازدواجش، کار خود را در یک مجله فمینیستی به عنوان روزنامه‌نگار آغاز کرد و بعدها به فیلم...

جرمن دولاک؛ با نام کامل شارلوت الیزابت جرمن ساسه-اشنایدر؛ فیلم‌ساز، نظریه‌پرداز فیلم، روزنامه‌نگار و منتقد فرانسوی بود. او در آمیان متولد شد و در کودکی به پاریس منتقل شد. چند سال پس از ازدواجش، کار خود را در یک مجله فمینیستی به عنوان روزنامه‌نگار آغاز کرد و بعدها به فیلم علاقه‌مند شد. جرمن دولاک در یک خانوادهٔ طبقه متوسط بالا که پدرش افسر نظامی بود به دنیا آمد. به‌دلیل شغل پدرش که نیاز به جابجایی مکرر خانواده بین شهرهای کوچک نظامی داشت، جرمن به زندگی با مادربزرگش در پاریس فرستاده شد. او به زودی به هنر علاقه‌مند شد و به مطالعه موسیقی، نقاشی و تئاتر پرداخت. پس از مرگ والدینش، دولاک به پاریس نقل مکان کرد و علایق روزافزونش به سوسیالیسم و فمینیسم را با کار در روزنامه‌نگاری ترکیب کرد. در سال ۱۹۰۵ با لوئی-آلبرت دولاک، یک مهندس کشاورزی که او نیز از یک خانوادهٔ اشرافی آمده بود، ازدواج کرد. چهار سال بعد، او نوشتن برای لا فرانسواز، یک مجله فمینیستی که توسط جین میسم اداره می‌شد، آغاز کرد و در نهایت به منتقد درام تبدیل شد. دولاک همچنین وقتی برای کار در کادر تحریریهٔ لا فروند، یک مجله رادیکال فمینیستی از آن زمان پیدا کرد. او همچنین آغاز به پیگیری علاقه‌اش به عکاسی ثابت کرد که پیش از ورود اولیه‌اش به فیلم‌سازی بود. با کمک شوهر و دوستش، او یک شرکت فیلم‌سازی تأسیس کرد و چند کار تجاری را کارگردانی کرد قبل از اینکه به آرامی به قلمرو امپرسیونیستی و سوررئالیستی منتقل شود. او به خاطر فیلم امپرسیونیستی‌اش، لا سورینت مادام بودت ("مادام بودت خندان"، ۱۹۲۲/۲۳) و آزمایش سوررئالیستی‌اش، لا کوکیل و ال کلرژیمن ("صدف و کشیش"، ۱۹۲۸) شناخته‌شده است. حرفه‌اش به عنوان فیلم‌ساز پس از ورود فیلم‌های صامت دچار مشکل شد و او دههٔ آخر زندگی‌اش را صرف کار روی اخبار برای پاته و گومون کرد. دولاک و شوهرش در سال ۱۹۲۰ طلاق گرفتند. پس از یک حرفهٔ طولانی و تأثیرگذار در سینما، دولاک ریاست فدراسیون سینماکلاپ‌ها را بر عهده گرفت، گروهی که آثار فیلم‌سازان جوان و جدیدی مانند ژوریس ایونس و ژان ویگو را ترویج و ارائه می‌کرد. دولاک همچنین دوره‌های فیلم‌سازی را در مدرسهٔ تکنیک عکاسی و سینماتوگرافی در خیابان واژیراد تدریس کرد. پس از مرگش در سال ۱۹۴۲، چارلز فورد به مشکل مطبوعات فرانسوی در چاپ یادبود او اشاره کرد: "به دلیل ایده‌های غیرمتعارف دولاک و ریشه‌های نامشخص او، سانسورچیان مقاله را رد کردند که تنها پس از اعتراض شدید سردبیر مجله، سه هفته دیرتر منتشر شد. حتی پس از مرگ، جرمن دولاک هنوز هم خطرناک به نظر می‌رسید..."