Hal Ashby

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد هال اشبی کارگردان و تدوین‌گر فیلم آمریکایی بود که با موج فیلم‌سازی هالیوود جدید مرتبط بود. قبل از آغاز کارگردانی، اشبی فیلم‌هایی را برای نورمن جویسون تدوین کرد، به‌ویژه «روسی‌ها می‌آیند، روس‌ها می‌آیند» (۱۹۶۶) که نامزدی اسکار بهترین تدوین را برای اشبی به ارمغان آورد و «در گرمای...

از ویکی‌پدیا، دایره‌المعارف آزاد هال اشبی کارگردان و تدوین‌گر فیلم آمریکایی بود که با موج فیلم‌سازی هالیوود جدید مرتبط بود. قبل از آغاز کارگردانی، اشبی فیلم‌هایی را برای نورمن جویسون تدوین کرد، به‌ویژه «روسی‌ها می‌آیند، روس‌ها می‌آیند» (۱۹۶۶) که نامزدی اسکار بهترین تدوین را برای اشبی به ارمغان آورد و «در گرمای شب» (۱۹۶۷) که تنها اسکار او را در همان دسته به ارمغان آورد. اشبی نامزدی سوم اسکار را نیز دریافت کرد، این بار برای بهترین کارگردانی برای «به خانه برگشتن» (۱۹۷۸). سایر فیلم‌های کارگردانی‌شده توسط اشبی شامل «اجاره‌دار» (۱۹۷۰)، «هارولد و ماود» (۱۹۷۱)، «آخرین جزئیات» (۱۹۷۳)، «شامپو» (۱۹۷۵)، «در راه افتخار» (۱۹۷۶) و «در آنجا بودن» (۱۹۷۹) است. اشبی با نام ویلیام هال اشبی در اوگدن، یوتا متولد شد و در یک خانواده مORMون بزرگ شد. دوران کودکی پرتنش او که بخشی از یک خانواده ناکارآمد بود شامل طلاق والدینش، خودکشی پدرش و ترک دبیرستان بود. اشبی در سن ۱۹ سالگی ازدواج کرده و طلاق گرفت. در حالی که اشبی به زندگی بزرگسالی وارد می‌شد، از یوتا به کالیفرنیا نقل مکان کرد و به زودی به عنوان دستیار تدوین‌گر فیلم مشغول به کار شد. پس از نامزدی برای جایزه آکادمی بهترین تدوین در سال ۱۹۶۷ برای «روسی‌ها می‌آیند، روس‌ها می‌آیند»، او در سال ۱۹۶۸ برنده این جایزه برای «در گرمای شب» شد. به تشویق تهیه‌کننده نورمن جویسون، اشبی در سال ۱۹۷۰ اولین فیلمش «اجاره‌دار» را کارگردانی کرد. در حالی که تاریخ تولد او به وضوح او را در حیطه نسل پیش از جنگ قرار می‌داد، این کارگردان به سرعت سبک زندگی هیپی را پذیرفت و گیاه‌خوار شد و موهایش را بلند کرد. در سال ۱۹۷۰ با بازیگر جوآن مارشال ازدواج کرد. در حالی که آنها تا زمان مرگ او در ۱۹۸۸ متاهل ماندند، این دو تا اواسط دهه ۷۰ از هم جدا شدند و مارشال هرگز نتوانست اشبی را به‌خاطر دراماتیک کردن برخی از جنبه‌های ناخوشایند زندگی‌اش در «شامپو» ببخشد. در ۱۶ سال بعدی، اشبی چندین فیلم تحسین‌شده و محبوب کارگردانی کرد که بسیاری از آن‌ها درباره افرادی بیرونی و ماجراجویانی بودند که در مسیرهای زندگی سفر می‌کردند. به جز «شامپو»، موفق‌ترین فیلم تجاری اشبی درام جنگ ویتنام «به خانه برگشتن» (۱۹۷۸) بود. با بازی جین فوندا و جان وویت، هر دو در اجراهای برنده جایزه اسکار، این فیلم تنها فیلمی بود که اشبی به خاطر آن نامزدی بهترین کارگردانی را از آکادمی دریافت کرد. پس از «در آنجا بودن» (آخرین فیلم او که توجه گسترده‌ای جلب کرد)، اشبی به‌طور مشهور انزواطلب و عجیب و غریب شد و به خانه‌اش در مالیبو کلمبی پناه برد. بعداً مشخص شد که اشبی از مواد مخدر استفاده می‌کرد و به تدریج دشوار و غیرقابل استخدام شد. برای تلاش در تغییر وضعیت رو به افول حرفه‌اش، اشبی مصرف مواد مخدر را متوقف کرد، موهایش و ریشش را کوتاه کرد و شروع به شرکت در مهمانی‌های هالیوود کرد و یک کت تک آبی‌تیره پوشید تا نشان دهد که دوباره قابل استخدام است. با وجود این تلاش‌ها، او تنها توانست به عنوان کارگردان تلویزیونی کار پیدا کند. اشبی در تاریخ ۲۷ دسامبر ۱۹۸۸ در خانه‌اش در مالیبو، کالیفرنیا درگذشت. «آخرین جزئیات»، «در راه افتخار»، «به خانه برگشتن» و «در آنجا بودن» همگی نامزد جایزه پام دُر بودند.