Henri-Georges Clouzot

بیوگرافی

آنری-ژرژ کلاوزو (۱۸ اوت ۱۹۰۷ – ۱۲ ژانویه ۱۹۷۷) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده فرانسوی بود. او بیشتر به خاطر آثارش در ژانر فیلم‌های هیجانی به یاد آورده می‌شود و کارگردانی فیلم‌های «دستمزد ترس» و «شیطان‌ها» را بر عهده داشته که به‌طور انتقادی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌ها در دهه...

آنری-ژرژ کلاوزو (۱۸ اوت ۱۹۰۷ – ۱۲ ژانویه ۱۹۷۷) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده فرانسوی بود. او بیشتر به خاطر آثارش در ژانر فیلم‌های هیجانی به یاد آورده می‌شود و کارگردانی فیلم‌های «دستمزد ترس» و «شیطان‌ها» را بر عهده داشته که به‌طور انتقادی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌ها در دهه ۱۹۵۰ شناخته می‌شوند. کلاوزو همچنین فیلم‌های مستند کارگردانی کرده است، از جمله «معمای پیکاسو» که توسط دولت فرانسه به عنوان یک گنجینه ملی اعلام شد. کلاوزو در ابتدا طرفدار سینما بود و با آرزوی داشتن شغلی به عنوان نویسنده به پاریس منتقل شد. او بعدها توسط تهیه‌کننده آدولف اوسو استخدام شد تا در برلین کار کند و نسخه‌های فرانسوی فیلم‌های آلمانی را بنویسد. پس از اخراج از استودیوهای آلمانی به دلیل دوستی‌اش با تهیه‌کنندگان یهودی، کلاوزو به فرانسه بازگشت و سال‌ها در بستر بیماری به دلیل ابتلا به سل گذراند. پس از بهبودی، کلاوزو در فرانسه اشغال‌شده توسط نازی‌ها به عنوان فیلمنامه‌نویس برای شرکت فیلم‌های قاره‌ای که متعلق به آلمان بود، کار پیدا کرد. در قاره، کلاوزو فیلم‌هایی نوشت و کارگردانی کرد که در فرانسه بسیار محبوب بودند. فیلم دوم او «کلاغ» به خاطر نگاه سختش به فرانسه استانی جنجال‌هایی به پا کرد و کلاوزو قبل از انتشار آن از قاره اخراج شد. به دلیل ارتباطش با قاره، کلاوزو توسط دولت فرانسه از فیلم‌سازی تا سال ۱۹۴۷ منع شد. پس از لغو این ممنوعیت، کلاوزو در اواخر دهه ۱۹۴۰ با فیلم‌های موفقی از جمله «کنار اورفور» شهرت و محبوبیت خود را در فرانسه دوباره احیا کرد. پس از انتشار فیلم کمدی‌اش «میکت و مادرش»، کلاوزو با ورا گیبسون-آمادو ازدواج کرد که در سه فیلم بعدی‌اش نقش‌آفرینی کرد. در اوایل و میانه دهه ۱۹۵۰، کلاوزو به خاطر «دستمزد ترس» و «دیابولیک» از منتقدان و تماشاگران بین‌المللی تحسین شد. هر دو فیلم بعدها منبعی برای بازسازی‌ها در دهه‌های بعدی شدند. پس از انتشار «حقیقت»، همسر کلاوزو، ورا، بر اثر حمله قلبی درگذشت و حرفه کلاوزو به دلیل افسردگی، بیماری و دیدگاه‌های انتقادی جدید نسبت به فیلم‌ها از موج نو فرانسوی آسیب دید. حرفه کلاوزو در سال‌های بعد کمتر فعال شد و محدود به چند مستند تلویزیونی و دو فیلم سینمایی در دهه ۱۹۶۰ گردید. کلاوزو در دهه ۱۹۷۰ چند فیلمنامه استفاده‌نشده نوشت و در سال ۱۹۷۷ در پاریس درگذشت.