Henry Koster

بیوگرافی

هنری کاستر (۱ مه ۱۹۰۵ – ۲۱ سپتامبر ۱۹۸۸)، که با نام هرمان کاسترلیتز متولد شد، کارگردان فیلمی زاده آلمان بود که در اروپا و همچنین در هالیوود فعالیت کرد. اگرچه او هرگز برنده اسکار نشد، اما کاستر شش بازیگر مختلف را در اجراهای نامزد اسکار کارگردانی کرد. در سال ۱۹۳۲،...

هنری کاستر (۱ مه ۱۹۰۵ – ۲۱ سپتامبر ۱۹۸۸)، که با نام هرمان کاسترلیتز متولد شد، کارگردان فیلمی زاده آلمان بود که در اروپا و همچنین در هالیوود فعالیت کرد. اگرچه او هرگز برنده اسکار نشد، اما کاستر شش بازیگر مختلف را در اجراهای نامزد اسکار کارگردانی کرد. در سال ۱۹۳۲، کاستر اولین فیلم خود را در برلین با کمدی «تئا رولاند» کارگردانی کرد. در میانه کارگردانی دومین فیلمش «داس هسلیگ مایدل» (دختر زشت)، کاستر یهودی هدف ضدیت‌های یهودستیزانه قرار گرفت و می‌دانست که باید کشور را ترک کند. او آلمان را به مقصد فرانسه ترک کرد، جایی که توسط کارگردان کورتس برنهارد، که او نیز فرار کرده بود، دوباره استخدام شد. سرانجام کاستر به بوداپست رفت، جایی که در سال ۱۹۳۴ با کاتو کیرالی آشنا و ازدواج کرد. او همچنین با جو پاسترناک آشنا شد که نماینده یونیورسال در اروپا بود و سه فیلم برای او کارگردانی کرد. از طریق دوستش گابریل لووی، او در نهایت فیلم صدای هلندی «دِ کریببِیتر» را کارگردانی کرد که به‌طور بین‌المللی به عنوان «دی کراس پچ» منتشر شد و در هلند موفقیت‌آمیز بود - جایی که این فیلم به مدت هفت سال در سینماها نمایش داده شد - و همچنین در بریتانیا. به زودی پس از آن، کاستر قراردادی با یونیورسال پیکچرز در هالیوود امضا کرد و به ایالات متحده نقل مکان کرد. اگرچه کاستر به زبان انگلیسی صحبت نمی‌کرد، او استودیو را متقاعد کرد که اجازه دهد فیلم «سه دختر باهوش» را بسازد، برای این فیلم او به‌طور شخصی ستاره آینده، دیانا دوربین را آموزش داد. این فیلم که موفقیت بزرگی بود، یونیورسال را از ورشکستگی نجات داد. دومین فیلم کاستر برای یونیورسال، «صد مرد و یک دختر» نیز موفق بود. پس از این، کاستر در یک کلوپ شبانه در نیویورک، ابوت و کاستلو را کشف کرد. او به هالیوود بازگشت و یونیورسال را متقاعد کرد که آنها را استخدام کند. اولین فیلم آنها «یک شب در مناطق گرمسیری» بود؛ بازیگر زن، پگی موران، در سال ۱۹۴۲ همسر دوم کاستر شد. به طور عیرونیک، علی‌رغم فرار کاستر از آلمان نازی، هنگامی که ایالات متحده وارد جنگ جهانی دوم شد، کاستر به عنوان یک بیگانه دشمن شناخته شد و مجبور بود در شب‌ها در خانه‌اش بماند. بازیگر چارلز لاوتون به دیدن کاستر می‌آمد و با او شطرنج بازی می‌کرد. با این حال، دوران پس از جنگ کاستر نیز به همین اندازه موفقیت‌آمیز بود. او برای فیلم «همسر اسقف» (۱۹۴۷) نامزد جایزه آکادمی شد. در سال ۱۹۵۰، او بزرگ‌ترین موفقیت خود را کارگردانی کرد: کمدی «هاروی» با بازی جیمز استوارت. او فیلم اول ریچارد بورتون در ایالات متحده، «خاله‌ام راشل» را کارگردانی کرد و سپس در سال ۱۹۵۳، فیلم «روب» را که اولین فیلم سینماتسکوپ بود، دریافت کرد. آخرین فیلم او «خواهر آوازخوان» در سال ۱۹۶۵ بود. کاستر به «لیژر ویلیج» در کاماریلو، کالیفرنیا بازنشسته شد، جایی که مجموعه‌ای از پرتره‌های ستاره‌های سینما که با آنها کار کرده بود را نقاشی کرد.