James Whale

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد. جیمز وِیل (۲۲ ژوئیه ۱۸۸۹ – ۲۹ مه ۱۹۵۷) یک کارگردان فیلم، کارگردان تئاتر و بازیگر انگلیسی بود. او بیشتر به خاطر کارش در ژانر فیلم‌های ترسناک به یاد آورده می‌شود، که شامل کارگردانی فرانکنشتاین (۱۹۳۱)، خانهٔ تاریک قدیمی (۱۹۳۲)، مرد نامرئی (۱۹۳۳) و عروس فرانکنشتاین (۱۹۳۵)...

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد. جیمز وِیل (۲۲ ژوئیه ۱۸۸۹ – ۲۹ مه ۱۹۵۷) یک کارگردان فیلم، کارگردان تئاتر و بازیگر انگلیسی بود. او بیشتر به خاطر کارش در ژانر فیلم‌های ترسناک به یاد آورده می‌شود، که شامل کارگردانی فرانکنشتاین (۱۹۳۱)، خانهٔ تاریک قدیمی (۱۹۳۲)، مرد نامرئی (۱۹۳۳) و عروس فرانکنشتاین (۱۹۳۵) است که همه به عنوان کلاسیک‌های این ژانر شناخته می‌شوند. وِیل بیش از دوازده فیلم در ژانرهای دیگر کارگردانی کرده است، از جمله آنچه که به عنوان نسخهٔ قطعی فیلم موزیکال "کشتی نمایش" (۱۹۳۶) در نظر گرفته می‌شود. او به تدریج از ارتباطش با ژانر ترسناک ناامید شد، اما بسیاری از فیلم‌های غیرترسناک او به فراموشی سپرده شده‌اند. وِیل در یک خانواده بزرگ در دادلی، انگلستان به دنیا آمد و به زودی استعداد هنری‌اش را کشف و هنر را مطالعه کرد. با شروع جنگ جهانی اول، وِیل به ارتش بریتانیا پیوست و به عنوان افسر خدمت کرد. او توسط آلمانی‌ها اسیر شد و در طول مدت زمان خود به عنوان یک اسیر جنگی متوجه شد که به درام علاقه‌مند است. پس از آزادی‌اش در پایان جنگ، او به عنوان بازیگر، طراح صحنه و کارگردان فعالیت کرد. موفقیت او در کارگردانی نمایشنامهٔ "پایان سفر" (۱۹۲۸) منجر به انتقالش به ایالات متحده شد، ابتدا برای کارگردانی نمایشنامه در برادوی و سپس به هالیوود برای کارگردانی فیلم‌های سینمایی. وِیل باقی‌ماندهٔ عمرش را در هالیوود گذراند، بیشتر زمان آن را با همراه دیرینش، تهیه‌کننده دیوید لوئیس، سپری کرد. از جمله "پایان سفر" (۱۹۳۰)، وِیل بین سال‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۶ دوازده فیلم برای استودیوهای یونیورسال کارگردانی کرد (کار غیررسمی‌اش در حماسهٔ جنگی "فرشتگان جهنم" برای یونایتد آرتیستز انجام شده بود)، و سبکی را توسعه داد که تحت تأثیر اکسپرسیونیسم آلمانی و دوربین بسیار متحرک قرار داشت. در اوج محبوبیتش به عنوان کارگردان، وِیل در سال ۱۹۳۷ "راه بازگشت"، دنباله‌ای بر "همه چیز در جبهه غربی آرام است" را کارگردانی کرد. مداخلهٔ استودیو، که احتمالاً تحت فشار سیاسی از آلمان نازی صورت گرفت، منجر به تغییر فیلم از دیدگاه وِیل شد و "راه بازگشت" به یک شکست انتقادی و تجاری تبدیل شد. یک رشته شکست‌های تجاری دیگر دنبال شد و در حالی که وِیل یک فیلم کوتاه نهایی در سال ۱۹۵۰ ساخت، تا سال ۱۹۴۱ دوران کارگردانی‌اش به پایان رسید. وِیل به کارگردانی برای صحنه ادامه داد و همچنین عشقش به نقاشی و سفر را دوباره کشف کرد. سرمایه‌گذاری‌هایش او را ثروتمند کرد و او دوران بازنشستگی راحتی را گذراند تا اینکه در سال ۱۹۵۶ دچار سکته شد که او را از توانایی‌اش محروم کرد و در درد گذاشت. وِیل در ۲۹ مه ۱۹۵۷ با غرق کردن خود در استخر حیاط‌خانه‌اش خودکشی کرد. وِیل در طول دوران حرفه‌اش به طور علنی همجنس‌گرا بود، که چیزی بسیار غیرمعمول در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بود. با رایج‌تر شدن آگاهی از گرایش جنسی او، برخی از فیلم‌هایش، به ویژه "عروس فرانکنشتاین"، به عنوان دارای زیرمتن همجنس‌گرا تفسیر شده‌اند و ادعا شده است که امتناع وِیل از ماندن در کمد باعث پایان حرفه‌اش شد. با این حال، همکاران وِیل این نظریات را رد می‌کنند که گرایش جنسی وِیل بر کارش تأثیر گذاشته یا اینکه باعث آسیب به حرفه‌اش شده است. توضیحات فوق از مقاله ویکی‌پدیا جیمز وِیل، تحت مجوز CC-BY-SA، لیست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.