بیوگرافی
جان ریچارد شلسینگر، CBE، یک کارگردان و بازیگر انگلیسی فیلم و صحنه بود. او برای فیلم "میدنایت کاوبوی" جایزه اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد و برای دو فیلم دیگر (دارلینگ و سان دی بلودی سان دی) نیز نامزد شد.
شلسینگر در لندن و در یک خانواده یهودی طبقه متوسط به...
جان ریچارد شلسینگر، CBE، یک کارگردان و بازیگر انگلیسی فیلم و صحنه بود. او برای فیلم "میدنایت کاوبوی" جایزه اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد و برای دو فیلم دیگر (دارلینگ و سان دی بلودی سان دی) نیز نامزد شد.
شلسینگر در لندن و در یک خانواده یهودی طبقه متوسط به دنیا آمد. حرفه بازیگری او در دهه 1950 آغاز شد و شامل نقش‌های مکمل در فیلم‌ها و تولیدات تلویزیونی بریتانیا بود. او در سال 1956 با مستند کوتاه "یکشنبه در پارک" درباره هاید پارک لندن کارگردانی را آغاز کرد. در سال 1958، شلسینگر مستندی درباره بنجامین بریتن و جشنواره آلدبرو برای برنامه تلویزیونی مانیتور بی‌بی‌سی ساخت که شامل تمرینات اپرای کودکانه "نوئه's فلود" با بازی مایکل کرافورد جوان بود.
تا دهه 1960، او تقریباً بازیگری را رها کرد تا بر روی حرفه کارگردانی تمرکز کند و یکی دیگر از تلاش‌های کارگردانی او، مستند "ترمینوس" (1961) از فیلم‌های حمل و نقل بریتانیا، جایزه شیر طلای جشنواره فیلم ونیز و یک جایزه آکادمی بریتانیا را به دست آورد. دو فیلم داستانی اول او، "یک نوع عشق" (1962) و "بیلی لایر" (1963) در شمال انگلستان اتفاق می‌افتادند. "یک نوع عشق" در دوازدهمین جشنواره برلین در سال 1962 جایزه خرس طلایی را دریافت کرد. فیلم سوم او، "دارلینگ" (1965)، به طور تلخ‌انگیزی سبک زندگی مدرن و شهری در لندن را توصیف کرد و یکی از اولین فیلم‌ها درباره "لندن در حال نوسان" بود. فیلم بعدی شلسینگر، درام تاریخی "دور از جمعیت دیوانه" (1967)، اقتباسی از رمان محبوب توماس هاردی بود که با مکان‌های زیبا در روستاهای انگلیس تأکید شده بود. هر دو فیلم (و "بیلی لایر") شامل بازی جولی کریستی به عنوان نقش اصلی زن بودند.
فیلم بعدی شلسینگر، "میدنایت کاوبوی" (1969)، به طور بین‌المللی مورد تحسین قرار گرفت. داستان دو هوسلر که در حاشیه زندگی می‌کنند در سمت بد نیویورک سیتی، این فیلم اولین فیلم شلسینگر بود که در ایالات متحده فیلمبرداری شد و جوایز اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را برنده شد. در دهه 1970، او مجموعه‌ای از فیلم‌ها را ساخت که عمدتاً درباره تنهایی‌ها، بازندگان و افرادی خارج از دنیای تمیز بودند، مانند "سان دی بلودی سان دی" (1971)، "روز همنوایان" (1975)، "مرد ماراتن" (1976) و "یانک‌ها" (1979). بعداً، شکست بزرگ تجاری و انتقادی "هونکی تونک فری‌وی" (1981) به وقوع پیوست، و فیلم‌هایی که واکنش‌های مختلطی از عموم مردم به دست آوردند.
از سال 1973، او به عنوان کارگردان همکار تئاتر ملی سلطنتی فعالیت کرد، جایی که "خانه دل‌شکسته" جورج برنارد شاو (1975) را تولید کرد. او همچنین چندین اپرا را کارگردانی کرد که با "قصه‌های هاپمن" (1980) و "در روز گل سرخ" (1984) در کاونت گاردن آغاز شد. شلسینگر در سال 1970 به عنوان فرماندهی نشان امپراتوری بریتانیا (CBE) به خاطر خدماتش به سینما منصوب شد. در سال 2003، یک ستاره طلایی در پیاده‌راه ستاره‌ها در پالم اسپرینگز، کالیفرنیا به او اختصاص داده شد.
نمایش بیشتر
