بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد.
کارل و. فروند، A.S.C. (۱۶ ژانویه ۱۸۹۰ - ۳ مه ۱۹۶۹) یک فیلم‌بردار و کارگردان فیلم بود. او در دوور کرالوف (کونیگینهوف)، بوهیمیا به دنیا آمد و حرفه‌اش را در سال ۱۹۰۵ آغاز کرد، زمانی که در ۱۵ سالگی به عنوان دستیار پروژکتور برای یک شرکت فیلم...
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد.
کارل و. فروند، A.S.C. (۱۶ ژانویه ۱۸۹۰ - ۳ مه ۱۹۶۹) یک فیلم‌بردار و کارگردان فیلم بود. او در دوور کرالوف (کونیگینهوف)، بوهیمیا به دنیا آمد و حرفه‌اش را در سال ۱۹۰۵ آغاز کرد، زمانی که در ۱۵ سالگی به عنوان دستیار پروژکتور برای یک شرکت فیلم در برلین که خانواده‌اش در سال ۱۹۰۱ به آنجا نقل مکان کرده بودند، مشغول به کار شد. او به عنوان فیلم‌بردار در بیش از ۱۰۰ فیلم کار کرد، از جمله فیلم‌های اکسپرسیونیستی آلمانی «گولم» (۱۹۲۰)، «آخرین خنده» (۱۹۲۴) و «متروپلیس» (۱۹۲۷). فروند در سال ۱۹۲۹ به ایالات متحده مهاجرت کرد و به فیلم‌برداری فیلم‌های به یاد ماندنی مانند «درacula» (۱۹۳۱) و «کی لارجو» (۱۹۴۸) ادامه داد. او جایزه اسکار بهترین فیلم‌برداری را برای «زمین خوب» (۱۹۳۷) دریافت کرد.
در سال ۱۹۳۷، او به آلمان رفت تا تنها دخترش، گرادا ماریا فروند، را به ایالات متحده بازگرداند و او را از مرگ تقریبا حتمی در اردوگاه‌های کار اجباری نجات دهد. همسر سابق کارل، سوزت فروند (متولد لیپمانسونه)، در آلمان باقی ماند که در اردوگاه کار اجباری راونسبروک زندانی شد و در نهایت در مارس ۱۹۴۲ به مرکز اتانازی برنبرگ منتقل شد و در آنجا کشته شد.
بین سال‌های ۱۹۲۱ و ۱۹۳۵، فروند همچنین ده فیلم کارگردانی کرد که معروف‌ترین آن‌ها احتمالا «مومیایی» (۱۹۳۲) با بازی بوریس کارلوف و آخرین فیلمش به عنوان کارگردان، «عشق دیوانه» (۱۹۳۵) با بازی پیتر لوره هستند. تنها فیلم شناخته شده فروند به عنوان بازیگر، فیلم «میکائیل» کارل درایر (۱۹۲۴) است که در آن به عنوان یک دلال هنری چاپلوس نقش کوتاهی دارد که خاکسترهای تنباکوی افتاده از یک نقاش مشهور را نجات می‌دهد. در اوایل دهه ۱۹۵۰، او توسط دسی آرناز در دسی‌لو متقاعد شد که در سال ۱۹۵۱ به عنوان فیلم‌بردار برای سریال تلویزیونی «من لوسی را دوست دارم» کار کند. منتقدان به فروند اعتبار داده‌اند که فیلم‌برداری درخشان سیاه و سفید این برنامه را ایجاد کرده است، اما مهم‌تر از آن، فروند سیستم «نورپردازی صاف» را برای فیلم‌برداری کمدی‌های موقعیتی طراحی کرد که هنوز هم در حال استفاده است. این سیستم صحنه را با نور پوشش می‌دهد و بنابراین سایه‌ها را از بین می‌برد و اجازه می‌دهد از سه دوربین متحرک بدون نیاز به تغییر نور در بین شات‌ها استفاده شود. و اگرچه فروند سیستم فیلم‌برداری با سه دوربین را اختراع نکرد، اما او آن را برای استفاده با دوربین‌های فیلم در مقابل یک تماشاگر زنده کامل کرد. فروند و تیم تولیدش همچنین بر روی دیگر کمدی‌های موقعیتی تولید شده در/از طریق دسی‌لو مانند «خانم بروکس ما» کار کردند.
توصیف فوق از مقاله ویکی‌پدیا کارل فروند، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
