بیوگرافی
کیسوک کینوشیتا (木下 惠介، Kinoshita Keisuke، ۵ دسامبر ۱۹۱۲ – ۳۰ دسامبر ۱۹۹۸) یک کارگردان فیلم ژاپنی بود.
او در کشور خود، ژاپن، بسیار محبوب بود و به مدت تقریباً نیم قرن به عنوان کارگردان به طور بیوقفه کار کرد و فیلمهای شاعرانه و احساسی ساخت که اغلب بر خوبی ذاتی...
کیسوک کینوشیتا (木下 惠介، Kinoshita Keisuke، ۵ دسامبر ۱۹۱۲ – ۳۰ دسامبر ۱۹۹۸) یک کارگردان فیلم ژاپنی بود.
او در کشور خود، ژاپن، بسیار محبوب بود و به مدت تقریباً نیم قرن به عنوان کارگردان به طور بیوقفه کار کرد و فیلمهای شاعرانه و احساسی ساخت که اغلب بر خوبی ذاتی مردم، بهویژه در زمانهای بحران، متمرکز بودند. او کارگردانی خود را در زمان بسیار چالشبرانگیز سینمای ژاپن شروع کرد: جنگ جهانی دوم، زمانی که تولیدات صنعت به شدت تحت نظارت دولت بود و اغلب مجبور بود بهطور خالصانه پروپاگاندایی باشد. او حاضر نبود به ژانر، تکنیک یا دکترین خاصی محدود شود. کینوشیتا در تقریباً هر ژانر مهارت داشت: کمدی، تراژدی، درامهای اجتماعی، فیلمهای دورهای. او تمام فیلمها را در لوکیشن یا در یک دکور یکخانهای فیلمبرداری کرد. او به دنبال واقعگرایی شدید عکاسی با روش برداشت بلند و نمای طولانی بود و بهطور یکسان به سمت سبکسازی با برشهای سریع، پاکسازیهای پیچیده، دوربینهای کج و حتی تکنیکهای نقاشی روی طومار کلاسیک و تکنیک صحنهداری کابوکی رفت.
کینوشیتا بسیار پربازده بود و در ۲۳ سال نخست حرفهاش حدود ۴۲ فیلم تولید کرد. او توضیح داد که "نمیتوانم کمک کنم. ایدههای فیلم همیشه بهطور ناگهانی در سرم مثل تکههای کاغذ به سطل زباله میافتند." اگرچه او به اندازه همعصران خود مانند آکیرا کوروساوا، کنجی میزوگچی و یاسوجیرو اوزو بهطور بینالمللی شناختهشده نبود، اما در کشور خود به عنوان یک شخصیت خانگی شناخته میشد و از دهه ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰ مورد محبت منتقدان و تماشاگران قرار داشت.
اگرچه جزئیات مشخصی درباره زندگی شخصی کینوشیتا منتشر نشده است، اما همجنسگرایی او در دنیای سینما بهطور گستردهای شناخته شده بود. نویسندهنامه و همکار مکرر او، یوشیو شیراساكا، به "صحنه درخشان" کینوشیتا با دستیاران کارگردان زیبا و بهخوبی پوشیدهای که خود را احاطه کرده بود، اشاره میکند. فیلم او در سال ۱۹۵۹ به نام وداع با بهار (Sekishuncho) به عنوان "اولین فیلم همجنسگرای ژاپن" به خاطر شدت احساسی که بین شخصیتهای مرد آن به تصویر کشیده شده، شناخته شده است.
کینوشیتا در سال ۱۹۸۴ نشان خورشید در حال طلوع را دریافت کرد و در سال ۱۹۹۱ از سوی دولت ژاپن نشان فرهنگ را دریافت کرد. او در ۳۰ دسامبر ۱۹۹۸ بر اثر سکته مغزی درگذشت. قبر او در انگاکو-جی در کاماکورا، بسیار نزدیک به قبر همکارش در شوشیکو، یاسوجیرو اوزو، قرار دارد.
نمایش بیشتر