بیوگرافی
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد. مارک سندریچ (نام تولد: مارک رکس گلدشتاین) (۲۶ اکتبر ۱۹۰۰ – ۴ مارس ۱۹۴۵) یک کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده فیلم یهودی-آمریکایی بود.
او یکی از بااستعدادترین و کم‌تر شناخته‌شده‌ترین کارگردانان دهه ۱۹۳۰ و اوایل دهه ۱۹۴۰ بود که در زمان تحصیل در رشته مهندسی در دانشگاه کلمبیا...
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد. مارک سندریچ (نام تولد: مارک رکس گلدشتاین) (۲۶ اکتبر ۱۹۰۰ – ۴ مارس ۱۹۴۵) یک کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده فیلم یهودی-آمریکایی بود.
او یکی از بااستعدادترین و کم‌تر شناخته‌شده‌ترین کارگردانان دهه ۱۹۳۰ و اوایل دهه ۱۹۴۰ بود که در زمان تحصیل در رشته مهندسی در دانشگاه کلمبیا به‌طور تصادفی وارد صنعت سینما شد. در حین بازدید از یک دوست در یک صحنه فیلم‌برداری، متوجه شد که کارگردان در تنظیم یک شات مشکل دارد؛ سندریچ پیشنهاد کمک داد. این پیشنهاد مؤثر واقع شد. او سپس به عنوان دستیار در بخش دکورسازی وارد سینما شد و در سال ۱۹۲۷ به کارگردانی چندین فیلم کوتاه کمدی پرداخت. سال بعد اولین فیلم بلند خود را ساخت، اما پس از ورود صدا به سینما به فیلم‌های کوتاه بازگشت. در سال ۱۹۳۳ او فیلم کوتاه برنده جایزه اسکار، «پس این هریس است!» را کارگردانی کرد. سپس به فیلم‌های بلند بازگشت، به‌ویژه کمدی‌هایی که تیم برت ویلر و رابرت وولزی در فیلم «هیپس، هیپس، هورای!» در آن بازی کردند. در سال ۱۹۳۴، سندریچ به سرعت اولین مأموریت کارگردانی خود را بر روی فیلم موزیکال فِرد آستیر/جینجر راجرز «طلاق شاد» آغاز کرد که موفقیت‌آمیز بود.
سال بعد، او فیلمی را کارگردانی کرد که به‌طور گسترده‌ای به عنوان بهترین فیلم ساخته‌شده توسط این تیم رقص افسانه‌ای شناخته می‌شود، «کلاه بالا»، که در هر بخشی، از جمله موسیقی و رقص، برتری داشت. همه این‌ها به‌طور یکپارچه توسط سندریچ گردآوری شد. پس از آن، چندین فیلم دیگر مانند «دنبال ناو»، «آیا می‌رقصیم؟» و «بی‌خیال» ساخته شد. در سال ۱۹۴۰، سندریچ از RKO به پارامونت رفت، که به او فرصتی نه تنها به عنوان کارگردان بلکه به عنوان تهیه‌کننده نیز ارائه داد. او در این نقش چندین فیلم موفق دیگر از جمله دو فیلم با جک بنی، «باک بنی دوباره سوار می‌شود» و «همسایه را دوست بدار»، هر دو در سال ۱۹۴۰ منتشر شد، و کمدی عاشقانه «پرنده آسمانی»، با بازی کلودت کلمبر و ری میلند، ساخت. با این حال، در حالی که همه این‌ها موفق بودند، فیلم «هالی‌دی این» در سال ۱۹۴۲ با بازی فِرد آستیر و بینگ کروزبی و موسیقی ایروینگ برلین، بهترین عملکرد سندریچ را نشان داد. این موزیکال/کمدی واقعاً در آستانه ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم آغاز شد. این فیلم شامل زیرمتن‌های جدی کافی بود تا حال و هوای آن زمان را به تصویر بکشد و آستیر و کروزبی را به‌عنوان رقبای یک زن به‌خوبی به نمایش می‌گذاشت؛ و آهنگ «کریسمس سفید» را معرفی کرد که توسط کروزبی خوانده شد و برای پنجاه و دو سال بزرگ‌ترین آهنگ پرفروش تاریخ باقی ماند. «با افتخار به شما سلام می‌کنیم!» یک اقتباس تولید و کارگردانی‌شده توسط سندریچ از نمایشنامه موفق بود. این فیلم بسیار محبوب و موفق بود و شامل دو بازیگر – آدریان بوت و جورج ریوز – بود که سندریچ قصد داشت پس از جنگ آن‌ها را به ستاره تبدیل کند. اما این اتفاق نیفتاد.
در سال ۱۹۴۵، در حالی که در حال پیش‌تولید دنباله‌ای برای «هالی‌دی این» به نام «آسمان‌های آبی» با بازی بینگ کروزبی و با موسیقی ایروینگ برلین بود و به‌عنوان رئیس انجمن کارگردانان خدمت می‌کرد، سندریچ ناگهان بر اثر نارسایی قلبی درگذشت. در آن زمان او یکی از مورد اعتمادترین و تأثیرگذارترین کارگردانان هالیوود بود که مورد احترام همکاران و مدیریت استودیو قرار داشت. پسران او، مارک سندریچ جونیور و جِی سندریچ به حرفه‌های موفقی به‌عنوان کارگردان تبدیل شدند. محل دفن او در قبرستان «خانه صلح» واقع شده است.
توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا مارک سندریچ، تحت مجوز CC-BY-SA، فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا.
نمایش بیشتر
