بیوگرافی
ملویل شاولسون (۱ آوریل ۱۹۱۷ – ۸ اوت ۲۰۰۷) یک کارگردان فیلم، تهیه‌کننده، فیلمنامه‌نویس و نویسنده آمریکایی بود. او رئیس اتحادیه نویسندگان آمریکا، غرب (WGAw) از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱، ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱ و ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۷ بود. او در سال ۱۹۳۸ به هالیوود آمد و یکی از نویسندگان شوخی‌های کمدین...
ملویل شاولسون (۱ آوریل ۱۹۱۷ – ۸ اوت ۲۰۰۷) یک کارگردان فیلم، تهیه‌کننده، فیلمنامه‌نویس و نویسنده آمریکایی بود. او رئیس اتحادیه نویسندگان آمریکا، غرب (WGAw) از ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۱، ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱ و ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۷ بود. او در سال ۱۹۳۸ به هالیوود آمد و یکی از نویسندگان شوخی‌های کمدین باب امید بود، شغلی که به مدت پنج سال ادامه داشت. او مسئول فیلمنامه‌های فیلم‌های امید مانند "شاهزاده و دزد" (۱۹۴۴)، "جایی که زندگی هست" (۱۹۴۷)، "عاشق بزرگ" (۱۹۴۹) و "جونز غمگین" (۱۹۴۹) بود که همچنین با بازی لوسی بل بود.
شاولسون دو بار برای جوایز آکادمی به خاطر بهترین فیلمنامه اصلی نامزد شد - ابتدا برای "هفت پسر کوچک" در سال ۱۹۵۵ که امید در آن نقش درام نادری را ایفا کرد و سپس برای "کشتی خانه" در سال ۱۹۵۸. او هر دو نامزدی را با جک رز مشترک داشت. او همچنین هر دو فیلم را کارگردانی کرد.
دیگر فیلم‌هایی که او نوشته و کارگردانی کرده شامل "بو جیمز" (۱۹۵۷)، "پنج سکه" (۱۹۵۹) که برای آن جایزه انجمن نویسندگان سینما را دریافت کرد، "در ناپل آغاز شد" (۱۹۶۰)، "دو برابر" (۱۹۶۱)، "کبوتر که رم را گرفت" (۱۹۶۲)، "نوع جدیدی از عشق" (۱۹۶۳)، "سایه غول‌پیکر" (۱۹۶۶) و "مال تو، مال من و مال ما" (۱۹۶۸) بود که با هنری فاندای بازیگر و دوباره با لوسی بل بود. این فیلم، کمدی درباره یک بیوه (لوسی بل) و یک بیوه‌زن (هنری فندا) است که ۱۸ کودک را با هم بزرگ می‌کنند. وقتی خانم بل بعداً از آقای شاولسون پرسید که چطور از کارگردانی او لذت برده است، خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش داد که او پاسخ داد، "لوسی، این اولین باری است که من فیلمی با ۱۹ کودک ساخته‌ام." خانم بل خوشحال نشد. علاوه بر کارهای سینمایی‌اش، شاولسون دو سریال تلویزیونی برنده جایزه امی ایجاد کرد و برای دوازده نمایش جوایز آکادمی نوشت.
او همچنین فیلمنامه شش ساعته ABC برای مینی‌سریال تلویزیونی "آیک" در سال ۱۹۷۹ درباره دوایت دی آیزنهاور را نوشت، که بر اساس کارهای جنگ جهانی دوم ژنرال دوایت آیزنهاور بود. او همچنین مینی‌سریال "آیک، سال‌های جنگ" را نوشت.
خودزندگی‌نامه شاولسون که در آوریل ۲۰۰۷ توسط BearManor Media منتشر شد، با عنوان "چگونه در هالیوود بدون تلاش واقعی موفق شویم، P.S. - نمی‌توانید!" منتشر شد. شاولسون چندین کتاب دیگر نیز نوشت، از جمله، با آقای امید، "نزنید، فقط من هستم: تاریخ کمدی ایالات متحده به روایت باب امید" (پوتنام، ۱۹۹۰) و "چگونه یک فیلم یهودی بسازیم" (۱۹۷۱)، یک خاطره از تجربیاتش در حین تولید و کارگردانی "سایه غول‌پیکر" و رمان با تم هالیوودی "لوالد" (۱۹۷۳).
شاولسون یک مدرس معروف در برنامه کارشناسی ارشد نوشتن حرفه‌ای USC از ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶ بود. او فیلمنامه‌نویسی تدریس می‌کرد و اغلب به دانشجویانش می‌گفت: "من یک نویسنده به انتخاب خود، یک تهیه‌کننده به ضرورت و یک کارگردان به دفاع از خود هستم."
همسر اول شاولسون، لوسی، در سال ۲۰۰۰ درگذشت. او از سال ۲۰۰۱ تا زمان مرگش در ۲۰۰۷ با همسر دومش، روت فلوره، ازدواج کرد. او دو فرزند به نام‌های لین جوینر و ریچارد شاولسون داشت.
توضیحات بالا از مقاله ویکی‌پدیا در مورد ملویل شاولسون است که تحت مجوز CC-BY-SA منتشر شده و فهرست کامل مشارکت‌کنندگان در ویکی‌پدیا موجود است.
نمایش بیشتر
