بیوگرافی
مرون لروی یک کارگردان، تهیه‌کننده و گهگاه بازیگر فیلم آمریکایی بود.
لروی در لباس‌ها، آزمایشگاه‌های پردازش و به عنوان دستیار دوربین کار کرد تا اینکه به نویسنده شوخی و بازیگر در فیلم‌های صامت تبدیل شد، از جمله فیلم «ده فرمان» در سال ۱۹۲۳. لروی کارگردان «ده فرمان»، سسیل بی. دمیل، را...
مرون لروی یک کارگردان، تهیه‌کننده و گهگاه بازیگر فیلم آمریکایی بود.
لروی در لباس‌ها، آزمایشگاه‌های پردازش و به عنوان دستیار دوربین کار کرد تا اینکه به نویسنده شوخی و بازیگر در فیلم‌های صامت تبدیل شد، از جمله فیلم «ده فرمان» در سال ۱۹۲۳. لروی کارگردان «ده فرمان»، سسیل بی. دمیل، را به عنوان الهام‌بخش خود برای تبدیل شدن به یک کارگردان معرفی می‌کند: «به عنوان بهترین کارگردان آن دوره، دمیل مانند آهن‌ربایی بود که من را به ست او کشانده بود هر بار که می‌توانستم بروم.» لروی همچنین دمیل را به خاطر آموزش تکنیک‌های کارگردانی لازم برای ساخت فیلم‌های خود مورد تقدیر قرار می‌دهد.
اولین کارگردانی او در سال ۱۹۲۷ با «اولین ملی» در فیلم «هیچ جایی برای رفتن» بود. لروی در نهایت پس از اینکه «اولین ملی» به کنترل وارنر برادرز درآمد، در آنجا کار کرد. زمانی که فیلم‌هایش بدون هزینه زیاد درآمد زیادی داشتند، در صنعت فیلم به خوبی مورد استقبال قرار گرفت. او دو فیلم کلیدی کارگردانی کرد که ادوارد جی. رابینسون را به ستاره‌ای بزرگ تبدیل کرد، نقدی نامزد اسکار بر روزنامه‌نگاری زرد به نام «پنج ستاره نهایی» و فیلم کلاسیک گانگستری «کایزر کوچک»، که اثر خود را گذاشت. از آن نقطه به بعد، لروی مسئولیت تولید انواع مختلفی از فیلم‌ها را به عنوان کارگردان و تهیه‌کننده بر عهده داشت. فیلم «من یک فراری از یک باند زنجیری هستم» در سال بعد نیز نامزد جایزه اسکار تولید برجسته شد و همچنین فیلم «آنتونی آدورز» او.
در سال ۱۹۳۸ او به عنوان رئیس تولید در MGM انتخاب شد، جایی که مسئول تصمیم‌گیری برای ساخت «جادوگر اوز» بود. او مسئول کشف کلارک گیبل، لورتا یانگ، رابرت میچوم و لانا ترنر بود. فیلم او در سال ۱۹۴۱ «بلوسومز در گرد و غبار» نامزد جایزه اسکار فیلم برجسته شد. اولین موفقیت بزرگ او به عنوان کارگردان در MGM فیلم «محصول تصادفی» در سال ۱۹۴۲ بود که بزرگ‌ترین فیلم فصل بود و ۸ میلیون دلار اجاره جهانی به دست آورد و برای آن نامزد جایزه اسکار کارگردانی شد. این فیلم همچنین نامزد جایزه اسکار برای فیلم برجسته شد. او دو سال بعد با فیلم «سی ثانیه بر فراز توکیو» دوباره موفق شد و ۶ میلیون دلار اجاره کرد.
در سال ۱۹۵۱، او بزرگ‌ترین موفقیت خود را با فیلم «کووادیس» به دست آورد که ۲۱ میلیون دلار اجاره جهانی داشت و همچنین نامزدی جایزه اسکار بهترین فیلم را نیز به دست آورد. در اوایل دهه ۱۹۵۰، لروی به کارگردانی موزیکال‌هایی مانند «زیبا برای تماشا»، «ماهی‌گیر میلیون دلاری»، «عاشقان لاتین» و «رز ماری» پرداخت.
او در سال ۱۹۵۵ به وارنر برادرز بازگشت، جایی که کنترل کارگردانی فیلم «مستر رابرتز»، یک موفقیت بزرگ دیگر، را از جان فورد به عهده گرفت که همچنین نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم بود. او همچنین فیلم‌هایی برای وارنرها مانند «بذر بد»، «زمانی برای سربازان نیست»، «داستان FBI» و «جسپر» کارگردانی کرد.
او در سال ۱۹۴۶ برای فیلم «خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنم» به خاطر «موضوع کوتاه تحمل» جایزه اسکار افتخاری دریافت کرد و در سال ۱۹۷۶ جایزه یادبود ایروینگ جی. تالبرگ را به دست آورد. مجموعاً هشت فیلم که مرون لروی کارگردانی یا همکار کارگردانی کرده بود، برای بهترین فیلم در جوایز اسکار نامزد شدند که یکی از بالاترین تعدادها در میان تمامی کارگردانان است.
نمایش بیشتر
