بیوگرافی
جوانی "نانّی" مورتّی (تلفظ ایتالیایی: [ˈnanni moˈretti]؛ زاده ۱۹ اوت ۱۹۵۳؛ برونیکو) یک کارگردان، تهیه‌کننده، فیلمنامه‌نویس و بازیگر ایتالیایی است. او در سال ۲۰۰۱ برنده جایزه نخل طلا شد و در سال ۲۰۱۲ رئیس هیئت داوران جشنواره فیلم کن بود. فیلم‌های او جوایزی از جمله نخل طلا در جشنواره فیلم...
جوانی "نانّی" مورتّی (تلفظ ایتالیایی: [ˈnanni moˈretti]؛ زاده ۱۹ اوت ۱۹۵۳؛ برونیکو) یک کارگردان، تهیه‌کننده، فیلمنامه‌نویس و بازیگر ایتالیایی است. او در سال ۲۰۰۱ برنده جایزه نخل طلا شد و در سال ۲۰۱۲ رئیس هیئت داوران جشنواره فیلم کن بود. فیلم‌های او جوایزی از جمله نخل طلا در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۱ برای "اتاق پسر" و خرس نقره‌ای در جشنواره فیلم برلین ۱۹۸۶ برای "مراسم پایان یافته" و شیر نقره‌ای در جشنواره فیلم ونیز ۱۹۸۱ برای "رویاهای شیرین" را به دست آورده است، به علاوه جایزه دیوید دی دوناتلو برای بهترین فیلم در سه نوبت (برای "کارو دیاریو" در ۱۹۹۴، "اتاق پسر" در ۲۰۰۱ و "ایل کایمانو" در ۲۰۰۶).
مورتّی در برونک، ایتالیا به دنیا آمد و والدینش هر دو معلم بودند. پدرش، اپی گرافیست فقید لوئیجی مورتّی، معلم یونانی در دانشگاه ساپیینزا رم بود. برادرش، فرانکو مورتّی، پژوهشگر ادبی است. در کودکی، مورتّی دو علاقه خود، سینما و واترپلو را کشف کرد. پس از اتمام تحصیلاتش، به کارگردانی پرداخت و در سال ۱۹۷۳ دو فیلم کوتاه اول خود را کارگردانی کرد: پاته د بورژوا و شکست (لا اسکونفیتا). در سال ۱۹۷۶، اولین فیلم بلند نانی مورتّی "من یک خودکفا هستم" (Io sono un autarchico) منتشر شد. در سال ۱۹۷۸، او فیلمنامه نوشت، کارگردانی کرد و در فیلم "اکه بومبو" بازی کرد که داستان دانشجویی را روایت می‌کند که با مشکلاتی در اطرافیانش مواجه است. این فیلم در جشنواره کن نمایش داده شد. "رویاهای طلایی" در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز نقره‌ای را به دست آورد. "مراسم پایان یافته" برنده خرس نقره‌ای – جایزه ویژه هیئت داوران در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۳۶ شد. او ممکن است به‌خاطر فیلم‌هایش "کارو دیاریو" (۱۹۹۳؛ که در ۱۹۹۸ دنباله‌ای به نام "آوریل" داشت) و "اتاق پسر" (۲۰۰۱) شناخته شده باشد که دومی نخل طلا را در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۱ به دست آورد.
مورتّی برخی از بازیگران را چندین بار در فیلم‌هایش استفاده کرده است، که معمولاً نقش‌های فرعی را ایفا می‌کنند. پدرش لوئیجی در ۶ فیلم، داریو کانتارلی و ماورو فابرّتی در ۵ فیلم و آنتونیو پتروچلی در ۴ فیلم حضور داشته‌اند. بازیگران ایتالیایی برجسته‌تری که او به‌طور مکرر در فیلم‌هایش به کار گرفته، شامل سیلویو اورلاندو است که در ۵ فیلم ظاهر شده (از جمله نقش اصلی در "ایل کایمانو") و لورا موراتِ که در "رویاهای طلایی"، "بیانکا" و "اتاق پسر" به کار رفته است. او که در بخش B قهرمانی ایتالیا واترپلو بازی کرده است، تجربیاتش بعداً الهام‌بخش فیلم "پالومبلا روسا" او شد ("پالومبلا" به معنای "کبوتر کوچک" به نوعی شوت لاب اشاره دارد). کارهای دیگر او در خارج از اروپا به‌طور گسترده دیده نشده است، اما در کشور خود مورتّی به‌عنوان سازنده فیلم‌های طنزآمیز و عجیب و غریب شناخته می‌شود که معمولاً خودش در آن‌ها بازی می‌کند. آخرین نقش او در فیلم "مادر من" (میا مادر، ۲۰۱۵) بود. مورتّی همچنین یک چپ‌گرای سیاسی صریح است. در سال ۲۰۰۲، او اعتراضات خیابانی علیه دولت سیلویو برلوسکونی را سازماندهی کرد. "ایل کایمانو" (۲۰۰۶) بخشی از آن درباره جنجال‌های برلوسکونی است: در یکی از سه پرتره از نخست‌وزیر ایتالیا، مورتّی خود برلوسکونی را بازی می‌کند. "آوریل" همچنین به وضعیت سیاسی ایتالیا و نظرات مورتّی درباره آن می‌پردازد. فیلم او در سال ۲۰۱۱ "ما یک پاپ داریم" در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن ۲۰۱۱ به نمایش درآمد.
نمایش بیشتر
