Ryan Murphy

بیوگرافی

رایان پاتریک مورفی (متولد ۹ نوامبر ۱۹۶۵) یک نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده تلویزیونی آمریکایی است. او به خاطر ایجاد و تولید چندین سریال تلویزیونی از جمله "پاپولار" (۱۹۹۹–۲۰۰۱)، "نیپ/تک" (۲۰۰۳–۲۰۱۰)، "گلی" (۲۰۰۹–۲۰۱۵)، "داستان ترسناک آمریکایی" (۲۰۱۱–حال)، "ملکه‌های جیغ" (۲۰۱۵–۲۰۱۶)، "داستان جنایی آمریکایی" (۲۰۱۶–حال)، "پوز" (۲۰۱۸–۲۰۲۱)، "۹-۱-۱" (۲۰۱۸–حال)، "سیاستمدار" (۲۰۱۹–۲۰۲۰)، "۹-۱-۱: استار...

رایان پاتریک مورفی (متولد ۹ نوامبر ۱۹۶۵) یک نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده تلویزیونی آمریکایی است. او به خاطر ایجاد و تولید چندین سریال تلویزیونی از جمله "پاپولار" (۱۹۹۹–۲۰۰۱)، "نیپ/تک" (۲۰۰۳–۲۰۱۰)، "گلی" (۲۰۰۹–۲۰۱۵)، "داستان ترسناک آمریکایی" (۲۰۱۱–حال)، "ملکه‌های جیغ" (۲۰۱۵–۲۰۱۶)، "داستان جنایی آمریکایی" (۲۰۱۶–حال)، "پوز" (۲۰۱۸–۲۰۲۱)، "۹-۱-۱" (۲۰۱۸–حال)، "سیاستمدار" (۲۰۱۹–۲۰۲۰)، "۹-۱-۱: استار تنهایی" (۲۰۲۰–حال)، "راچد" (۲۰۲۰)، "داستان‌های ترسناک آمریکایی" (۲۰۲۱–حال) و "داهمر – هیولا: داستان جفری داهمر" (۲۰۲۲) شناخته شده است. مورفی همچنین فیلم اقتباسی سال ۲۰۰۶ از یادداشت‌های آگوستین بوروغس به نام "دویدن با قیچی‌ها"، فیلم اقتباسی سال ۲۰۱۰ از یادداشت‌های الیزابت گیلبرت به نام "بخور، دعا کن، عشق بورز"، فیلم اقتباسی سال ۲۰۱۴ از نمایشنامه لری کرامر به نام "قلب عادی" و فیلم اقتباسی سال ۲۰۲۰ از موزیکال "پروم" را کارگردانی کرده است. مورفی شش جایزه امی پرایم‌تایم از ۳۶ نامزدی، یک جایزه تونی از دو نامزدی و دو نامزدی جایزه گرمی دریافت کرده است. او اغلب به عنوان "قدرت‌مندترین مرد" در تلویزیون مدرن ذکر شده است و همچنین بزرگ‌ترین قرارداد توسعه در تاریخ تلویزیون را با نتفلیکس امضا کرده است. مورفی به خاطر ایجاد تغییر در داستان‌سرایی فراگیر که "شخصیت‌های حاشیه‌ای را به توده‌ها آورد" شناخته می‌شود.