Sohrab Shahid Saless

بیوگرافی

سهراب شهید ثالث در سال ۱۹۴۴ در تهران به دنیا آمد و در یک خانواده متوسط زندگی می‌کرد. شهید ثالث در کودکی داستان‌گو بود و به تجسم روایت‌هایش علاقه داشت. در سال ۱۹۶۳، شهید ثالث ایران را به مقصد وین ترک کرد، جایی که همزمان در یک مدرسه فیلم و...

سهراب شهید ثالث در سال ۱۹۴۴ در تهران به دنیا آمد و در یک خانواده متوسط زندگی می‌کرد. شهید ثالث در کودکی داستان‌گو بود و به تجسم روایت‌هایش علاقه داشت. در سال ۱۹۶۳، شهید ثالث ایران را به مقصد وین ترک کرد، جایی که همزمان در یک مدرسه فیلم و یک مدرسه بازیگری تحصیل کرد، اما تحصیلاتش در سال ۱۹۶۷ به دلیل تشخیص ناگهانی سل متوقف شد. در میانه درمان، به پاریس رفت تا تحصیلات فیلم خود را در کنسرواتور مستقل سینمای فرانسه ادامه دهد و به زودی، در سال ۱۹۶۸، به ایران بازگشت. با بازگشت به تهران، شهید ثالث کار خود را با وزارت فرهنگ ایران به عنوان فیلم‌ساز مستند آغاز کرد و چندین فیلم کوتاه و مستند تولید کرد، بخشی از آن‌ها درباره رقص سنتی در میان گروه‌های مختلف قومی ایرانی بود. در طول اقامتش در ایران (۱۹۶۸–۱۹۷۴)، دو فیلم بلند مهم به نام‌های "یک اتفاق ساده" (۱۹۷۳) و "طبیعت بی‌جان" (۱۹۷۴) تولید کرد که هر دو به خاطر نمایش واقع‌گرایانه اجتماعی زندگی در ایران و سبک سینماتوگرافی نوآورانه و تجربی خود جوایز بین‌المللی مهمی را کسب کردند. شهید ثالث همچنین چندین فیلم کوتاه برای وزارت فرهنگ و هنر ساخت و فیلم‌های زیادی در مورد رقص‌های فولکلور محلی گروه‌های قومی مختلف تهیه کرد. او همچنین شروع به ساخت مستندهای کوتاه درباره وضعیت نگران‌کننده زندگی در میان طبقه کارگر کرد. به طور غیرمنتظره، پیام سیاسی زیرزمینی این فیلم‌ها مورد dislike دولت قرار گرفت و شهید ثالث مجبور به ترک کشور شد. او در سال ۱۹۷۴ در آلمان مستقر شد و شروع به تولید مستندهایی برای رسانه‌های آلمانی کرد. فیلم‌هایی که ساخت، او را به شهرت بین‌المللی بیشتری رساند و به ساخت مستند و فیلم‌های بلند برای برنامه‌های تلویزیونی بزرگ آلمانی ادامه داد. آخرین فیلم او، "رز برای آفریقا"، در سال ۱۹۹۱ برای تلویزیون آلمان ساخته شد. در سال ۱۹۹۲، او آلمان را به مقصد ایالات متحده ترک کرد تا به خانواده‌اش بپیوندد. او به دلیل یک بیماری مزمن مرتبط با کبد که در طول زندگی‌اش از آن رنج می‌برد، درگذشت. شهید ثالث به عنوان پیشگام موج جدید سینمای ایران شناخته می‌شود. به گفته خودش، سینمایش به دنبال مستند کردن "علیه‌وری انسان و جامعه" است. در طول آثارش، او نقش سینما را "آگاه کردن از بی‌احترامی و غیرانسانی بودن زندگی" می‌دانست.